Van de week liet Tender weer eens een mooi staaltje van eigenzinnigheid zien.Voor ons huis loopt een weg waar bussen door heen rijden. Dus ze moet altijd keurig wachten op de stoeprand, voor dat we oversteken. En dit doet ze altijd keurig hoor. Ze gaat altijd netjes links strak tegen mijn been aanzitten en zodra ik zeg dat ze over mag, steekt ze pas over. Maar dit keer lag er brood in een boterhamzakje op de weg, met wat vogels erom heen. Dus ik loop naar dit brood toe om het op de stoep bij een boom neer te leggen en haal het uit het boterhamzakje. Dit was voor Tender natuurlijk anders dan anders. Meestal steek ik aan de linkerkant van mijn woning over, omdat we dan mooi bij een stukje groen terecht komen, waar ze meteen kan plassen. Maar Tender had het blijkbaar in haar hoofd dat de route naar rechts dit keer veel leuker was. Dus ze liep van mij af en trok zich niets van mij aan. Waarschijnlijk dacht ze dat ik wel achter haar aan kwam. Ik ben links om het hoekje gaan staan, met de verwachting dat, als ze me niet meer zou zien, ze mij wel zou gaan zoeken. Maar na een poosje keek ik toch maar even om het hoekje, waar ze bleef. En ik zag haar zo de straat over steken, iets wat ze normaal echt nooit doet. Ik riep haar, maar Tender was horende doof. Ze liep rustig door. Ik ben er hardlopend achteraan gegaan en zie dat ze gewoon stoïcijns doorloopt. Na een paar bochten, riep ik dat ze stil moest staan. En waarachtig dit deed ze gelukkig. Ik had natuurlijk haar route kunnen vervolgen, maar dan zou ik haar zin geven. Dus ik heb haar aangelijnd, ben trouwens wel heel lief voor haar gebleven hoor, en heb de route gelopen die ik in gedachten had. Maar ze was dus wel heel eigenzinnig, een typische beardie.
