Tender vindt het heerlijk als ze mee mag. En eigenlijk maakt het haar niet uit waar we heen gaan, als ze er maar bij mag zijn. Zo ging ik vorige week een dagje fietsen met mijn moeder en natuurlijk mocht Tender ook mee. Toen ik de opvouwbare hondenkar uit de schuur haalde stond ze al om me heen te dartelen. Maar we moesten echter eerst nog een stuk met de auto rijden voordat ze kon genieten van haar fietstocht. Nadat ik de kar uitgeklapt had en achter de fiets had gemonteerd, stond ze al te trappelen om er in te kunnen klimmen. Een prachtig gezicht is het trouwens als ze in de hondenkar zit, met al haar wapperende haren. Bij een sloot waar geen verkeer langs kon komen, zijn we afgeslagen. Hier hebben we een eind door het hoge gras gelopen en hebben lekker gepicknickt. Tender genoot van alle langskomende bootjes. Lekker uitrusten was er dus niet bij. Mijn moeder wilde wat bramen zoeken en Tender wilde wel graag met haar mee. Maar ja, het vrouwtje bleef bij de fietsen en dan wordt het toch wel moeilijk. Want ze blijft natuurlijk wel een herdersoort, die graag alles en iedereen bij elkaar houdt. Ze besloot dus op een hoek te gaan staan, zodat ze ons allebei in de gaten kon houden.
Na een vermoeiende dag was Tender blij dat ze thuis was. Ze genoot dan ook toen ik haar bij mij op de bank trok en haar heerlijk op haar buikje kriebelde. Wat een heerlijke dag was het weer.
Tijdens het uitlaten doe ik geregeld oefeningen met Tender. Ze vindt dit steeds leuker worden. Nog niet zo lang geleden was ze gauw afgeleid, maar tegenwoordig heeft ze er steeds meer zin in. Zo laat ik Tender de laatste tijd over dit muurtje lopen, een soort kattenloop is het. Ze weet het al precies. Aan het einde doen we altijd de zit-, staan- en af oefening. En hier horen natuurlijk beloningen bij, vaak stukjes kaas of rodiworst.
