Afgelopen zaterdag hebben we een route gelopen die ongeveer een kwartier rijden bij ons vandaan ligt. Een onontdekt gebied waar je jezelf alleen op de wereld waant. De grond is er zo drassig dat je wel laarsen aan moet hebben om er doorheen te lopen. Maar zo mooi en rustig is het er, dat je dat er graag voor over hebt. Aan het einde van de route lag een brede sloot, waar je bij iedere stap die je maakt de kikkers om je heen ziet wegspringen. Tender genoot met volle teugen en we hebben haar voor de verandering een keer uit de sloot kunnen houden.
Tender is me er ook een hoor. Ze was van de week met een hond aan het spelen op het losloopveld bij ons in de wijk. Het was een hond waar ze erg goed mee kon opschieten en ze was dan ook niet van plan om het spel op te geven, ook niet toen het vrouwtje van de hond weer wegreed met de fiets. Youri rende hard achter zijn vrouwtje aan en Tender rende weer hard achter Youri aan. Leuk toch, zo samen rennen. Toen het vrouwtje van Youri echter langs Tender haar behendigheidsmuurtje reed, week Tender tijdens het spel zo af, richting het muurtje. Ze sprong er op, en liep zo haar parcours, welke we de laatste tijd geregeld oefenden. Op het einde van het muurtje ging ze keurig zitten. Richard die op wel 100 meter van haar af stond is maar naar toe gekomen om haar een beloning op het muurtje te geven. Zo krijgt ze natuurlijk wel een naam als behendigheidshond. Maar ik vond het wel erg lief toen ik het verhaal hoorde.
Gisteravond heeft Tender een stok gevonden. En wat voor een stok, een hele mooie! Zo mooi dat de stok gisteravond bij ons in de tuin belande. Vanmorgen vroeg toen ze weer uitging, liep ze linea recta weer op haar stok af. Deze stok heeft ze een half uur ( want zo lang duurde haar wandeling ) meegedragen in haar bek. Loslaten was geen optie. Ook toen ze langs een hekje moest lopen, waar geen fietsers doorheen kunnen. Heel voorzichtig werd de stok eerst een stukje naar links en dan een stukje naar recht bewogen om hem maar tussen het hekje door te kunnen krijgen. Het is zo'n mooi gezicht als je haar dan ziet lopen, de kop heel hoog geheven en haar staart gaat net zo ver omhoog, om maar in balans te kunnen blijven. Ze is dan echt een trotse dame.
Afgelopen zaterdag hebben we een route gelopen die ongeveer een kwartier rijden bij ons vandaan ligt. Een onontdekt gebied waar je jezelf alleen op de wereld waant. De grond is er zo drassig dat je wel laarsen aan moet hebben om er doorheen te lopen. Maar zo mooi en rustig is het er, dat je dat er graag voor over hebt. Aan het einde van de route lag een brede sloot, waar je bij iedere stap die je maakt de kikkers om je heen ziet wegspringen. Tender genoot met volle teugen en we hebben haar voor de verandering een keer uit de sloot kunnen houden.
Tender is me er ook een hoor. Ze was van de week met een hond aan het spelen op het losloopveld bij ons in de wijk. Het was een hond waar ze erg goed mee kon opschieten en ze was dan ook niet van plan om het spel op te geven, ook niet toen het vrouwtje van de hond weer wegreed met de fiets. Youri rende hard achter zijn vrouwtje aan en Tender rende weer hard achter Youri aan. Leuk toch, zo samen rennen. Toen het vrouwtje van Youri echter langs Tender haar behendigheidsmuurtje reed, week Tender tijdens het spel zo af, richting het muurtje. Ze sprong er op, en liep zo haar parcours, welke we de laatste tijd geregeld oefenden. Op het einde van het muurtje ging ze keurig zitten. Richard die op wel 100 meter van haar af stond is maar naar toe gekomen om haar een beloning op het muurtje te geven. Zo krijgt ze natuurlijk wel een naam als behendigheidshond. Maar ik vond het wel erg lief toen ik het verhaal hoorde.
Gisteravond heeft Tender een stok gevonden. En wat voor een stok, een hele mooie! Zo mooi dat de stok gisteravond bij ons in de tuin belande. Vanmorgen vroeg toen ze weer uitging, liep ze linea recta weer op haar stok af. Deze stok heeft ze een half uur ( want zo lang duurde haar wandeling ) meegedragen in haar bek. Loslaten was geen optie. Ook toen ze langs een hekje moest lopen, waar geen fietsers doorheen kunnen. Heel voorzichtig werd de stok eerst een stukje naar links en dan een stukje naar recht bewogen om hem maar tussen het hekje door te kunnen krijgen. Het is zo'n mooi gezicht als je haar dan ziet lopen, de kop heel hoog geheven en haar staart gaat net zo ver omhoog, om maar in balans te kunnen blijven. Ze is dan echt een trotse dame.
