De tweede clubwandeling van regio oost.

We zijn weer wezen wandelen met de Bearded Collie club. Dit keer gingen we in Bussloo wandelen. Een prachtige locatie waar de honden heerlijk kunnen rennen en spelen zonder gevaar voor verkeer. ’s Morgens was ik nog wezen trainen met Tender bij onze eigen hondenclub. En ik had verwacht dat de meeste fut er wel uit zou zijn bij haar. Maar niets bleek minder waar. Ze was helemaal enthousiast bij het zien van zoveel vriendjes in combinatie met zoveel water. Ik denk dat we wel 30 Bearded Collies bij elkaar hadden en dat is echt geweldig om te zien. We hebben eerst een poos gewacht, want er was iemand verkeerd gereden en die stond bij de verkeerde parkeerplaats op ons te wachten. Na een aantal telefoontjes kon de wandeling eindelijk beginnen.

Na een kwartiertje lopen denk ik, bleek een hond zijn baasje kwijt te zijn geraakt. Door de overzichtelijke vlakte konden we wel zien waar de hond zich bevond. Waarschijnlijk was dit de laatste plaats geweest waar hij zijn baasje voor het laatst gezien had, want hij bleef bij de bult hangen. Nadat het baasje het hele eind was teruggelopen en de hond zich weer had verenigd met zijn baas, kon de wandeling weer verder gaan. Tender vermaakte zich opperbest en nam na iedere duik in het water een zandbad. Ze zag er echt niet uit en volgens mij was ze de meest smerige beardie die er tussen liep. Jaloers kun je dan worden op die honden die aan het einde van de wandeling er nog zo stralend en schoon uit zien.

Op het einde van de wandeling hebben we een groepsfoto proberen te maken, maar helaas is die door de grote groep mij een beetje tegen gevallen. Het zijn allemaal kleine poppetjes geworden. Na afloop hebben we in de koffietent daar wat gedronken en hebben Suzanne en ik beiden de honden en de wandelaars getrakteerd op wat lekkers ter gelegenheid van onze verjaardag. We hadden echt een heel gezellige groep wandelaars. En ons huis, dat laat zich wel raden, is één grote zandbak.

Oei! Tender is wel heel erg zwaar.

Het was van de week weer zover, Tender moest haar prikje ophalen bij de dierenarts. De vorige keer woog Tender ruim 28 kg en dat was te zwaar. Nu is ze wel een flink uit de kluiten gewassen teef, dus ze is altijd al wat zwaarder dan de meeste teven van haar ras. Maar het was best even spannend wat ze dit keer woog. En ik schrok er wel van. De weegschaal gaf 30,2 kg aan en dat is dus echt te veel. Ze moet dus afvallen en dat kan door nog meer te bewegen of door minder te eten. Ik ga het eerst proberen door wat meer te fietsen met haar. Tender snuffelt en speelt altijd veel tijdens het fietsen en ik wacht dan altijd op haar. Ik probeer nu dus door te fietsen, zodat ze wat meer tempo blijft houden. Ik hoop dat het helpt, want dan hoef ik haar niet op dieet te zetten. Dat stevige zit overigens wel bij Tender in de familie. Tender haar moeder heeft ook aanleg voor de kilo’s. Plus dat Tender gecastreerd is, wat ook vaak bijdraagt aan over kilo’s.

Zouden eierkoeken echt helpen tegen poephappen?

We hebben al een aantal honden gehad. En al deze honden hebben allemaal de vreemde neiging gehad om poep te eten. Een vreemde, maar vooral vieze gewoonte, vooral als ze daarna lekker met je willen knuffelen. Tender had toen ze wat jonger was ook deze gekke gewoonte. We hebben onze honden voor het slapen gaan altijd een Evergreen gegeven, waar ze allemaal heel erg verzot op waren. Kimba, onze laatste Bobtail verkoos deze Evergreens zelfs boven een hondenworst, tot verbazing van de instructeur van de hondenclub. Maar Tender hebben we nooit een plezier kunnen doen met Evergreens. Dus hebben we voor haar wat anders gezocht. Ik had al eens gehoord dat eierkoeken helpen tegen poephappen. Dus hebben we dit eens geprobeerd. Tender vindt de eierkoeken gelukkig lekker. Sinds we dit nu dagelijks geven heeft ze niet meer naar poep omgekeken. Dus een heerlijke schone bek om te knuffelen en geen waspartijen meer nodig. Zou dit toeval zijn of helpt het nu echt? In ieder geval hebben we weer een schone hond in huis.