Voor de tweede keer zijn we door de fokker van Tender uitgenodigd voor een familiewandeling. Tender haar moeder Abbey heeft inmiddels 3 nestjes gehad met 27 nakomelingen. En van die 27 nakomelingen waren er 20 aanwezig op de wandeling. Een super leuke groep met honden die allemaal direct op elkaar afvlogen. Andere honden lieten ze links liggen, heel bijzonder vond ik dat. We hebben op een mooi centraal punt in Nederland gewandeld en wel bij de Soesterduinen. Eén grote zandbak voor de honden, die zichtbaar genoten van al dat zand.
Moederhond Abbey, op de foto hieronder, had een flinke snede in haar voetzool. Ze had er zelfs hechtingen in gekregen, zo diep was de wond. Maar ondanks haar handicap was ze wel aanwezig op de wandeling. Haar pootje was flink ingepakt, tegen vuil en stoten.
Onderweg hebben we nestfoto's gemaakt. Dit is het eerste nest, waar Tender ook toe behoort. Van links naar rechts: Maggy, Sammy, Buco, Tender, Suzy en Floyd.
Dit is het tweede nest, met moeder Abbey helemaal rechts.
En dit is het derde nest van Abbey. Deze jonge honden zijn inmiddels alweer 10 maanden oud.
Lekker banjeren door de bossen.
We hebben de blauwe paaltjesroute gelopen en die route duurt normaal gesproken ongeveer 1½uur. Maar bij de eerste de beste "duin"plaats, doken onze honden met z'n allen het zand in. En volgzaam als wij bazen zijn, liepen wij met al onze camera's achter hun aan om de mooiste kiekjes van ze te maken. Het was dan ook een prachtig gezicht, om te zien hoe ze aan het genieten waren, onze beardiekinderen. En ja, we deden er natuurlijk wel langer over dan die 1½ uur op deze manier.
Heerlijk genieten in die grote zandbak.
Allemaal vrolijk en blij!
Ik vond dit zo'n lief gezicht. Het meisje was erg lief voor Tender.
En alweer rennen met z'n allen.
Hier ben ik aan het voordoen, hoe je op een makkelijke manier het haar kunt opbinden.
Het viel ons op dat de uitdrukking van Maggy en Tender zo identiek was. Echt diezelfde lieve blik hebben ze in hun mooie bruine oogjes. Van voor naar achteren: Tender, Maggy en Sammy.
Floyd was ook wederom aanwezig, Tender haar broer. Die twee lijken nu nog steeds enorm veel op elkaar. Dezelfde donkere tekening hebben ze.
Genieten, zoveel beardies tezamen!!
Tender kreeg Duitse ideeën. Ze was flink aan het graven totdat er een lekkere koele kuil ontstond. En jawel hoor, daar ging ze heerlijk inliggen.
Na afloop hebben we onder het genot van een lekker kop drinken en een patatje nog even nagepraat bij de kiosk. Daarna keerden we heerlijk voldaan naar huis toe. Bij deze wil ik Hannie en Tamara heel hartelijk bedanken voor het organiseren van de geweldige middag.
We zijn zowat twee uur onderweg geweest en de mist trok steeds verder op. Het zonnetje kwam erbij en zorgde voor mooi gekleurde bomen.
Twee dagen achter elkaar heeft Tender een geweldige vondst gedaan. Bij één van de clubgebouwen op het sportveldencomplex ben ik haar kwijt geraakt. Ik heb een paar keer geroepen en waarachtig daar kwam ze aan. Omdat ze zo netjes voorkwam wilde ik haar een beloning geven. Deze cavombrokken die ze normaal nooit afslaat, pakte ze dit keer niet aan. Vreemd.........maar achteraf toch verklaarbaar. Ik zag niets aan haar, maar vroeg toch voor de zekerheid aan haar of ze los wilde laten. En whaps....daar schoot een half bolletje belegd met iets van kaas haar bek uit. Zo knap, hoe goed ze deze in haar bek heeft gekregen zonder er op te bijten. Jammer voor haar, maar ik heb het bolletje voor de eendjes in de sloot gegooid. En van mij kreeg ze die cavom brok, die ze nu gretig opat.
De dag erop verdween ze weer op het sportveld, maar dit keer was ze zo weer terug. Ik was al om het clubgebouw heen gelopen om te kijken of ik iets zag, maar helemaal niets. We lopen dus een 5 minuten verder en bij de straat moet ze van mij altijd zitten en wachten tot ze over mag steken. Dit keer wilde ze weer geen brokje hebben. En waarachtig, bij het los commando kwam er weer een half bolletje haar bek uit rollen. Ze eet dit brood dus niet ter plaat se op. Maar wil het meenemen naar huis toe. Helaas, het vrouwtje had het weer door. Jammer, jammer, jammer!!!
Ooit heeft ze op het examen Sociale Huishond van de FHN, perfect gepresteerd voor voedsel weigeren. Helaas is deze kennis niet blijven hangen. Is dit dom of is dit slim?????
Bij de roei en zeilvereniging onderweg, bleek een koe achter het hek te staan. Geen echte natuurlijk, maar dat had Tender nog niet door. Ze schrok zo verschrikkelijk toen ze dit dier zag, dat ze hardlopend maar toch heel voorzichtig de koe probeerde op te jagen. 
Onderweg hoorde Tender plotseling weer ergens een knal. Nou ja, ik hoorde hem amper. Maar zij is toch al zo gevoelig voor onverwachtse geluiden, dat ze hardlopend van het geluid af liep.
Het is herfst en ik kon het niet laten om deze paddestoelen onderweg nog even vast te leggen.
