zondag 6 januari 2008

Joehoe, ik ben wakker!!



Toen Tender nog klein was, heeft ze er best lang over gedaan voordat ze volledig zindelijk was. Eigenlijk is zindelijk niet het juiste woord. De nacht duurde altijd net iets te lang voor haar. Rond 5 uur ’s morgens maakte ze ons dan wakker, door heel voorzichtig haar neusje tegen die van ons aan te duwen of door pootjes op de beddenrand te slaan. Als ik er dan niet meteen met haar uit ging, kon ik gaan dweilen, dus ik vond haar heel knap dat ze zich meldde. Maar ja, hierdoor heeft ze nu geleerd hoe ze ons wakker kan maken en als mevrouw uitgeslapen is, komt die bekende poot weer op de beddenrand. Soms draai ik me nog even om, maar dan gaat ze naar Richard toe om hém wakker te maken. Vanmorgen heb ik mijn ogen maar even uit gewreven en ben met haar naar buiten gegaan. Het was nog donker en dus heb ik haar lampje omgedaan. Buiten gekomen liep ze direct op een stok bij de schutting af, maar plassen deed ze direct niet. Dat bleek dus niet haar drijfveer te zijn geweest om ons wakker te maken, die kleine boef.